Czasem nie zdajemy sobie sprawy, że nasze dziecko, nie żyje, tak jak by mogło. Że coś mu przeszkadza w pełni
doświadczać świata, czerpać wszystkimi zmysłami i cieszyć się tym. Niby jest wesołe, zdolne, sprawne fizycznie
a jednak „coś” nas niepokoi… A może właśnie jest zbyt ruchliwe lub ciągle się potyka? To właśnie zaburzenia integracji sensorycznej. Czym ona jest, że tak mocno wpływa na prawidłowe funkcjonowanie naszej pociechy?
Co to jest terapia integracji sensorycznej?
Terapia integracji sensorycznej ma za zadanie rozwijać prawidłowy odbiór i analizę bodźców dostarczanych przez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, węch, smak) oraz wewnętrzne (równowagę i czucie głębokie). Adresatami metody integracji sensorycznej są dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Dysfunkcje integracji sensorycznej mogą być obserwowane już u niemowląt i małych dzieci. Z tego się nie wyrasta, problemy narastają, dlatego im wcześniej je zauważymy, tym szybciej pomożemy naszym dzieciom żyć normalnie i szczęśliwie.
Terapia przeznaczona jest dla dzieci z ADHD, nadpobudliwych, z zaburzeniami zachowania, trudnościami szkolnymi, z autyzmem, z zespołem Aspergera i wieloma innymi.
Wybrane objawy zaburzeń dziecka z zakresu integracji sensorycznej.
Jeżeli Twoje dziecko:
- jest stale w ruchu (biega, kręci się, skacze, huśta się)
- jest niezdarne ruchowo, nie nadąża za rówieśnikami w zabawach ruchowych, ma kłopot z łapaniem piłki, trafianiem do celu
- myli strony (prawa-lewa), odwrotnie wkłada buty, skarpety
- unika zabaw związanych z brudzeniem rąk
- ma opóźniony rozwój mowy
- nie lubi obcinania paznokci, włosów
- ma chorobę lokomocyjną
- wolno uczy się nowych czynności ruchowych (np. jazda na rowerze, wiązanie sznurowadeł)
- nie mieści się w liniaturze pisząc w konturach czy kolorując
- ma trudności z naśladowaniem ruchów
- nie lubi mycia twarzy, włosów, uszu
- ma kłopoty z opanowaniem technik szkolnych (pisanie, czytanie, liczenie – dotyczy dzieci powyżej 7 roku życia)
- jest wyjątkowo wrażliwe na bodźce
- chodzi na palcach
- nie lubi określonych tkanin ubraniowych (np. wełna)
- bywa agresywne
- myli litery, cyfry
- często zdarza mu się rozlać płyn, stłuc wazon, rozsypać cukier itp.
prawdopodobnie ma zaburzenia Integracji Sensorycznej.
Ze względu na szczególne potrzeby rozwojowe i terapeutyczne metoda SI wykorzystywana jest także w pracy z dziećmi:
- ze specyficznymi trudnościami szkolnymi, takimi jak: dysleksja, dysgrafia, dysortografia, słaba koncentracja uwagi,
- z ADHD, ADD,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- autystycznymi,
- cierpiącymi na schorzenia o podlożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Reta, Williamsa, Turnera, Kinefertera)
- niedowidzącymi i niedosłyszącymi,
- z upośledzeniem umysłowym.
Dane z literatury (Viotel Maas „Uczenie się przez zmysły” 1998)